Gisteren was mijn laatste dag op Koraal en ik heb het gevoel dat de grote vakantie begonnen is. Alsof ik afgestudeerd ben met grote onderscheiding. Het is een volkomen nieuw gevoel, trots te zijn op mijn prestaties. Ik heb de voorbij zestien maanden echt gepeerd. Maar het is niet alleen trots dat ik voel. Er is ook een immense dankbaarheid voor de hulp die ik heb ontvangen, zowel van de professionele hulpverleners daar als van mijn “collega’s”. De trots en de dankbaarheid overstemmen vandaag de angst en het schuldgevoel die er eens alleen heersten. Ik ben zestien maanden geleden in een therapeutisch traject gestapt met een immens laag zelfbeeld en angst om buiten te komen. Het enige wat er voor zorgde dat ik geen paniekaanvallen had, was de door mijn huisarts voorgeschreven Seroxat, waar ik vijftien kilo van verzwaarde op belachelijk korte tijd. Al mijn negatieve Coronakilo’s had ik er in een oogwenk terug aangevreten. Maar ik hyperventileerde tenminste niet meer. In februar...